(ഇത് കവിതയല്ല. ഗവിതയുമല്ല. ഗബിത ഒരു പുതിയ സാഹിത്യ ശാഖ. മലയാള സാഹിത്യത്തിനു കൂതറ തിരുമേനിയുടെ സംഭാവന.)
കടല് വെള്ളം ബാഷ്പമായി
ആകാശത്ത് മേഘമായി ചേക്കേറി
മലയതിനെ തടഞ്ഞു
തണുപ്പിച്ചു മഴയായി പെയ്യിച്ചു
അങ്ങനെ ചറ പറ മഴ പെയ്തു
ചിലര് മഴയെ തെറി വിളിക്കുന്നു.
ചിലര് മഴയ്ക്ക് കേഴുന്നു.
മഴയ്ക്ക് കാക്കുന്നു
മഴയെ കേള്ക്കുന്നു.
ചിലരോ മഴയുടെ അപ്പനെ തേടുന്നു.
ചിലര് മഴയെ പ്രണയിക്കുന്നു.
ഫ്ഭ..! തെണ്ടി മഴ..! കൂതറ മഴ
മഴ പ്രകൃതിയുടെ കരച്ചില് അല്ലെ.
വെറി കേട്ട മനുഷ്യരുടെ മുഖം കണ്ടു
കേഴുന്നു പ്രകൃതി.
അല്ലാതെ എന്താണ് മഴ.
മഴ വേണ്ടേ പോപ്പിയ്ക്കും
കാരണം മഴ മഴ കുട കുട
മഴയില്ലെങ്കില് എന്തിനു കുട
പോപ്പിയോ സെന്റ് ജോണ്സോ മഴയില്ലെങ്കില്
വെറും കണ്ണീര് മഴ.
പാവങ്ങള്ക്ക് വാഴയിലയില് തലയോളിപ്പിക്കാന് മഴ
ചിലര്ക്ക് റയിന് ഡാന്സില് തുണിയഴിക്കാന് ഒരു മഴ
എന്തോരം മഴകള് എല്ലാം വെറും ജലകണങ്ങള്
മഴപെയ്യാത്തതില് ശപിക്കുന്നവര് ചിലര്
മഴയെ ശപിക്കുന്നവര് ചിലര്
മഴയുടെ തന്തയ്ക്കു വിളിക്കുന്നവര് ചിലര്
മഴയുടെ തള്ളയെ തേടുന്നവര് ചിലര്
മഴയില് വീട് തകരുന്നവര്
മഴയില് വീട് തകര്ക്കുന്നവര്
മഴയില് ആടുന്നവര്
മഴയില് കുളിക്കുന്നവര്
പ്രണയമണി തൂവല് പൊഴിക്കുന്ന മഴയില്
പ്രണയിക്കുന്നവര്
മഴയില് പ്രണയം നശിപ്പിക്കുന്നവര്
മഴയില് ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നവര്
മഴയില് എഴുത്ത് നിര്ത്തുന്നവര്
മഴ വെറും വെള്ളം
മഴവെള്ളം
മഴ വെറും കൂതറ തന്നെ.
മനുഷ്യനെ കരയിപ്പിക്കാന് മഴ
ആ കണ്ണീല് മഴയില് ഒളിപ്പിക്കുന്നവന് മഴ
വെറും കൂതറ മഴ
വെറും കൂതറ മഴ
Friday, April 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
കവിത കൊള്ളാം. മഴ വെറും കൂതറയാണെന്ന് പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചതില് മാത്രം ഒരു അസുഖം. കവിതയുടെ തുടക്കവും, മധ്യഭാഗവും രസിച്ചു.
കൂതറ .
Post a Comment